در پروسه مهاجرت یکی از مهمترین و حائز اهمییت ترین موضوعات،موضوع ویزای همراه می باشد که بخش مهمی از این موضوع را ویزای فرزندان زیر 18 سال به خود اختصاص می دهند، به زبان ساده تر بررسی این موضوع که فرزندان زیر 18 سال در چه صورتی امکان دریافت ویزای همراه را ندارنداهمیت بسیاری دارد. در بررسی این موضوع می توان گفت زمانی که یکی از والدین قصد مهاجرت دارد ،برای کشورهایی که همراه اجازه ورود دارند میتواند در صورتی که حضانت فرزند را داشته باشد، برای فرزند زیر 18 سال خود ویزای همراه دریافت نماید.
قوانین حضانت فرزندان زیر 18 سال
به طور کلی حضانت عبارت است از ولایت بر تربیت و متعلقات آن از قبیل نگهداری کودک، غذا دادن به کودک، پاکیزه نگهداشتن کودک و… که با قوانین ایران به یکی از والدین داده می شود.
با توجه به تعاریفی که در خصوص مفهوم حضانت ارائه شده، می توان امر حضانت را بیشتر ناظر بر مراقبت و حمایت جسمی از کودک دانست و این نکته یکی از موارد تفاوت حضانت با قیمومیت است.
در قانون برای حضانت فرزند بعد از طلاق والدین نیز تعیین تکلیف شده است. بر همین اساس، حضانت فرزند دختر و پسر تا سن هفت سالگی با مادر و پس از آن ، تا زمان بلوغ بر عهده پدر است.
در صورت توافق نداشتن یکی از والدین، دادگاه می تواند کسی که حضانت بر عهده اوست را به انجام این کار الزام نماید . در صورتی که این الزام نمودن او ممکن یا موثر نباشد، حضانت فرزند را به خرج پدر و هرگاه پدر فوت شده باشد به خرج مادر تامین می کند.
بر اساس قانون مدنی، ماهیت حضانت فرزند حق و تکلیفی بر عهده والدین است. به این معنا که والدین حق دارند که به نگهداری و تربیت فرزند خود بپردازند و همچنین به لحاظ قانونی ، والدین مکلف به این امر شده اند. پس در صورتی که یکی از والدین از انجام این کار دوری کنند، دیگری می تواند الزام او را از دادگاه بخواهد.
قوانین حضانت پس از بلوغ
زمان رسیدن فرزند به سن بلوغ، قوانین حضانت تغییر می کند، سن بلوغ نه سال تمام قمری برای دختر و پانزده سال تمام قمری برای پسر است. بعد از رسیدن به این سن، خود کودک میتواند تعیین کند که می‌خواهد با کدام یک از مادر یا پدر زندگی کند.
نکته دیگری که اهمیت دارد این است که در قانون حمایت خانواده پیش بینی شده که پدر یا مادر یا کسانی که حضانت طفل به آن ها واگذار شده نمی توانند طفل را به شهرستانی غیر از محل اقامت مقرر بین طرفین و یا غیر از محل اقامت قبل از وقوع طلاق و خارج از کشور بدون رضایت والدین بفرستند؛ مگر در صورت ضرورت و با کسب اجازه از دادگاه و یا با توافق طرقین ،یعنی والدین از همدیگر نامه کتبی و محضری جهت اجازه تغییر مکان سکونت کودک را داشته باشند.
در اکثر موارد، اگر ولی دیگر دارای حکم سرپرستی یا دسترسی باشد، شما نمیتوانید بدون اجازهٔ او (ولی دیگر) کودک را از محل سکونت به توافق رسیده خارج کنید. این بدین معناست که هنگام مسافرت با فرزندتان باید حکم سرپرستی و نامه ای از طرف ولی دیگر که اجازهٔ خروج کودک در آن قید شده باشد را بهمراه داشته باشد. یعنی باید اجازه نامه محضری داشته باشد.
به طور کلی در زمان ترک و یا ورود به کشور دیگری، انتظار میرود که مقامات مرزی از شما بخواهند ثابت کنید که ولی دیگر با مسافرت کودک شما موافقت نموده است تا بتوانید کودک خود را در مهاجرت همراه خود داشته باشید.
پس به طور کلی باتوجه به اینکه در مهاجرت قوانین همراه داشتن فرزند با قوانین ایران متفاوت است یعنی باید حتی اگر شما پدر فرزند هستید وحضانت فرزند خود را دارید ،ولی برای خروج فرزند خود اجازه محضری مادر یعنی ولی دیگر فرزند را همراه داشته باشید واین قانون کلی است وبین پدر و مادر تفاوتی ندارد.
برای اطلاعات بیشتر درباره کشورهایی که اجازه ورود همراه را میدهند ،یعنی به شما با توجه به نوع ویزایتان ،ویزای همراه داده میشود وبه طور کلی قوانین ویزای همراه با مشاورین ما در موسسه بین المللی راد تماس حاصل فرمایید.